TITLanastasia gerolymatou

Η Αναστασία Γερολυμάτου στο Live A Legacy από τη Mαstercard και το Women On Top

Κατηγορίες: Diversity & Inclusion, Επιμόρφωση, Νέα

Από τις 13/9 έως τις 17/10, παρουσιάζουμε μέσα από το blog του Women On Top τις ξεχωριστές γυναίκες που επιλέχθηκαν ως ομιλήτριες, μέντορες και trainers για την πρωτοβουλία Live A Legacy, που πραγματοποιείται για δεύτερη φορά φέτος, από τη Mastercard και το Women On Top, στις 19/10/2019, στο Ωδείο Αθηνών. Μπες στο Live A Legacy για να μάθεις περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμα της εκδήλωσης και τις παράλληλες δράσεις και δήλωσε τη συμμετοχή σου!


 

Η Αναστασία γεννήθηκε το 1938 στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς, μερικά βήματα από το λιμάνι, και ονειρευόταν από μικρή να σταθεί όρθια επάνω στη θάλασσα. Αλλά φυσικά όταν είσαι η τέταρτη από 14 αδέλφια και αναγκάζεσαι να σταματήσεις το σχολείο στην Δ’ Δημοτικού, τα όνειρα που δεν έχουν σχέση με την επιβίωσή σου μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Στα 12, η Αναστασία πέρασε κρυφά με ένα καΐκι απέναντι, στην Κυλλήνη, και από εκεί έφτασε με τα πόδια ως την Αθήνα. Εκεί έπιασε δουλειά ως παρακόρη, φροντίζοντας ηλικιωμένους. Λίγους μήνες μετά τον σεισμό του 1953 στην Κεφαλονιά, γύρισε πίσω σε ένα κυριολεκτικά ερημωμένο νησί, αλλά δεν έμεινε πολύ εκεί. Στα τέλη του 1953 έφυγε μετανάστρια για την Ελβετία, με σκοπό να μη ξαναγυρίσει ποτέ πίσω. Σε ηλικία περίπου 40 ετών γνώρισε το windsurf και συνειδητοποίησε πως ίσως το παλιό της όνειρο να γινόταν πραγματικότητα. Ξεκίνησε μόνη της, αυτοδίδακτη, στα 41 της χρόνια, να οργώνει κάθε θάλασσα που έβρισκε μπροστά της. Από τότε δεν έχει σταματήσει ποτέ να κάνει σερφ και να διδάσκει άλλους να κάνουν το ίδιο. Πρόσφατα, στα 81 της, επέστρεψε στη διαδρομή που είχε κάνει ως μικρή φυγάς -αυτή τη φορά όρθια πάνω στη θάλασσα: ολοκλήρωσε τον διάπλου Κεφαλονιάς-Κυλλήνης, μια δύσκολη διαδρομή που είχε χαρακτηριστεί ως ακατόρθωτη, αφού νέοι σέρφερ είχαν επιχειρήσει να την κάνουν παλιότερα και είχαν αποτύχει.

 

Ξέρατε ότι αυτό που θέλατε να κάνετε ήταν τόσο δύσκολο;

Ήξερα ότι ήταν δύσκολο, αλλά ευτυχώς δεν ήξερα ότι το είχαν δοκιμάσει παλιότερα νέοι αθλητές και έχει καταγραφεί ως ακατόρθωτο. Μου το είπε ο δήμαρχος της Κυλλήνης που ήρθε να με υποδεχτεί όταν έφτασα - καλύτερα που δεν το γνώριζα πιο πριν. Τώρα το καταλαβαίνω, γιατί το κομμάτι εκείνο είναι πραγματικά άγριο και πρέπει κανείς να διαλέξει τη μέρα που θα το κάνει. Κατεβάζει από τον Πατραϊκό άλλον αέρα, πολλά κύματα, πολλά ρεύματα. Πολλές φορές μ’ έριχνε κάτω, αλλά σηκωνόμουν εγώ και ξανάπιανα το πανί. Όταν έφτασα στην Κυλλήνη, ήταν τα μικρά παιδιά που έπεφταν στην αγκαλιά μου και μου έλεγαν «Μπράβο, κυρία Αναστασία, θέλω να γίνω σαν κι εσάς», το θυμάμαι και κλαίω.

 

Ονειρευόσασταν από παλιά να γίνετε αθλήτρια;

Ονειρευόμουν πάντα την ελευθερία. Λαχταρούσα τη φύση, ήθελα ν’ ανέβω πάνω στα βουνά, να τα δαμάσω, να πετάξω, να φύγω. Έβλεπα τις ζωούλες που υπήρχαν εδώ κι εκεί και μου άρεσε να παρατηρώ το περιβάλλον και να κάνω πράγματα εκεί, στο ποτάμι, στο βουνό, στη λίμνη. Πάντα μ’ άρεσε να κάνω πράγματα, ποτέ δεν σκόνταβα. Στα 8 μου, είχα κόψει ένα μονοδέντρι, που γίνεται ψηλό σαν κυπαρίσσι και το είχα δέσει και το έκανα σκαφάκι μου.

 

Από τι θέλατε να φύγετε;

Από τη φτώχεια, από τον τρόπο ζωής στο νησί. Ζούσαμε σε τρομερή ανέχεια, δουλεύαμε όλα τα παιδιά ώρες στα χωράφια για μια χούφτα σιτάρι. Εγώ δεν άντεχα, έλεγα δεν θα συνεχίσω έτσι τη ζωή μου και ήμουν πάντα εκείνη που εκτελούσε αυτό που έλεγε.

 

Πώς το καταφέρνετε αυτό;

Όταν έχουμε την πίστη μέσα μας ότι θα τα καταφέρουμε, μπορούμε. Όταν διψάει η ψυχή μας για κάτι, το κατακτούμε. Αρκεί να κοιτάμε μπρος, πάντα μπρος. Αυτό το παράδειγμα θέλω να δώσω στους νέους και τις νέες, να μην τα παρατάνε στη ζωή και να βάζουν στόχους. Η ζωή μού έμαθε ότι αυτό πρέπει να κάνουμε, να παίρνουμε αποφάσεις για τον ίδιο μας τον εαυτό. Όταν σκεφτόμαστε θετικά και παίρνουμε αποφάσεις, παρατήρησα ότι όλα βγαίνουν όπως τα θέλουμε. Κι εγώ δεν θέλω να συμπεριφέρομαι σαν να είμαι άξια θαυμασμού, όμως από την άλλη δεν είναι ντροπή να λέω τα πράγματα που έζησα και να ακούνε την ιστορία μου οι νέοι, σαν παράδειγμα.