Οταν η mentoree ξεπερνα τη μεντορα της

Κατηγορίες: Mentoring

flowersΗ Κωνσταντίνα Zoehrer, που έχει λειτουργήσει πολλές φορές ως μέντοράς μας εδώ στο Women On Top, εκτός από την εμπειρία της στο κομμάτι της υποστήριξης, έχει και τη διαύγεια να δίνει πολύτιμες απαντήσεις σε σημαντικά ερωτήματα: στο παρακάτω, εξαιρετικό, guest post της για το WοT, μας γράφει για μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει μία μέντορας αλλά και για το πως εσύ, ως mentoree (ή mentee, εδώ θα τα χαλάσουμε τώρα;), θα μπορέσεις να αξιοποιήσεις καλύτερα τη βοήθειά της (και, στο τέλος, να σταθείς μόνη σου και να προχωρήσεις πος το στόχο σου, χωρίς εκείνη).

Στα σοκάκια του mentoring: To θέμα της ισορροπίας

Πολλές φορές δεν δίνουμε την ταμπέλα του μέντορα στον άνθρωπο που αναλαμβάνει αυτό τον ρόλο για εμάς. Υπάρχουν διάφορες μορφές μετάδοσης γνώσης και, μια που είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι, σίγουρα μεταδίδουμε και με διαφορετικό τρόπο τις εμπειρίες μας.

H μεγαλύτερη δοκιμασία του μέντορα, όμως, όπως την έχω ζήσει, είναι το να αναγνωρίσει την εξέλιξη του/της mentee, να δεχτεί πως μπορεί και ο "μαθητής να έχει ξεπεράσει το δάσκαλο" αλλά κυρίως να συνειδητοποιήσει πως ο ίδιος/η ίδια μαθαίνει σε αυτή την σχέση.

Hey, teacher

Ο πρώτος μέντορας που συνάντησα στην ζωή μου είχε μια ιδιαίτερη μεθοδολογία να μου μεταδίδει γνώση. Στην ουσία δεν την μετέδιδε αλλά δοκίμαζε κατά πόσο θα μπορούσαν να συνδυαστούν τα διαφορετικά μας ενδιαφέροντα. Παράλληλα, μου έβαζε έμμεσα και στόχους, πακεταρισμένους με πλούσια κριτική.

Οπότε, ένας περίεργος συνδυασμός e-business με πολιτική επιστήμη και επικοινωνία έφεραν ως αποτέλεσμα κάτι σε digital media creative και, σε δεύτερη φάση, μια επιχειρηματική σκέψη με τάση προς την κοινωνική καινοτομία.

Θυμάμαι πως ήταν πολύ αυστηρός με τις επαγγελματικές επιλογές μου. Με είχε σε εκτίμηση και καταφέραμε να συνεργαστούμε, για λίγο όμως.

Όταν έφτασε η στιγμή που η σχέση άρχιζε να αλλάζει και να είναι η σειρά του να μάθει από μένα, η σχέση κόπηκε απότομα. Μεγάλη απώλεια για μένα, αλλά και μάθημα.

Δεν μου έδωσε την ευκαιρία να του δείξω το πόσο είχα εμπεδώσει όσα μου είχε μάθει, δεν μπόρεσα να μοιραστώ κάποια σημαντική επιτυχία μου μαζί του, δεν είδα στα μάτια του την περηφάνια και την αναγνώριση που αναζητάμε από τους ανθρώπους που εκτιμούμε και σεβόμαστε. Κάποια στιγμή, τον προηγούμενο χειμώνα είχα, για πρώτη φορά, την ευκαιρία να μιλήσω για την δουλειά μου και για την Ελλάδα μπροστά σε ένα διεθνές και απαιτητικό κοινό, στο Lift Conference στη Γενεύη. Ανεβαίνοντας στην σκηνή, τον έψαξα με το βλέμμα μου, αλλά δεν ήταν εκεί.

Η αλήθεια είναι πως τα κατάφερα και χωρίς την έγκριση του. Όλες οι σχέσεις κάνουν τους κύκλους τους, κάποιες σταματούν για να ξεκινήσουν άλλες.

Την ίδια εποχή άλλος μέντορας έδινε θάρρος, με ωθούσε για τα επόμενα βήματά μου. Δεν με συμβούλευε για το πως να περπατήσω το δικό του δρόμο, εξέφραζε άποψη, αλλά με σεβασμό στις αποφάσεις μου.

Η γραμμή μεταξύ του «υποστηρίζω κάποιον να πραγματοποιήσει το δικό του όραμα» και «βλέπω -ή ακόμα και επιβάλλω- σε κάποιον την ανάπτυξη του δικού μου οράματος» είναι πολύ λεπτή.

Για κάποιο λόγο υιοθέτησα, υποσυνείδητα-συνειδητά, τον ιδιαίτερο τρόπο μετάδοσης γνώσης που χρησιμοποιούσε και ο πρώτος μέντοράς μου. Πολλές απανωτές ερωτήσεις, κριτική, αλλά και προτάσεις που παραπέμπουν στις δικές μου εικόνες, γιατί με αυτές πορεύομαι.

Τι έκανα λάθος στο Startup Live Athens ως μέντορας;

Με μια ομάδα είχα ένα "δέσιμο", όχι μόνο λόγω ιδέας. Ήταν νέα παιδιά με όρεξη, με μια μικρή έλλειψη συγκέντρωσης ως προς τους στόχους της ιδέας τους και με λίγο φόβο. Ήταν η μεγάλη μου αδυναμία, λόγω αντικειμένου.

Το λάθος μου:  Προσπάθησα να τους δώσω ό,τι εμπειρίες, ιστορίες και γνώσεις είχα να προσφέρω, σε πολύ συμπυκνωμένη μορφή. Και επειδή ήταν η αδυναμία μου, και το έδειξα, ίσως δεν τους έδωσα αρκετό χώρο να με εκμεταλλευτούν.

Η μεγάλη αλήθεια: Ένας μέντορας μπορεί να πιστέψει σε σένα και να θέλει να σε βοηθήσει αλλά δεν μπορεί να σου μεταδώσει την πίστη του σε σένα για να πιστέψεις εσύ σε αυτό που δημιουργείς. Είναι δική σου δουλειά να πιστέψεις και δική σου δουλειά να του "δείξεις" και να του "μάθεις" τι χρειάζεσαι από εκείνον -αλλά και να δεχτείς πως εκείνος μαθαίνει από σένα. Από την άλλη, ο μέντορας πρέπει να πάρει συναισθηματική απόσταση για να δει τις ανάγκες σου –για παράδειγμα, όταν σου λέει πράγματα που δεν έχεις σκεφτεί, μπορείς πάντα να επιλέξεις τι κρατάς και τι δεν κρατάς από όσα σου μεταφέρει.

Αποδείχθηκε πως το mentoring εμπεριέχει ευθύνη, ο μέντορας δεν είναι Θεός, και μαθαίνει από τη σχέση mentoring όπως αντίστοιχα και ο/η mentee. Και οι δύο καλούνται να βάζουν όρια και να τα σεβαστούν.