TITLleif-christoph-gottwald-dlSBHnaVe3Y-unsplash

Οι ιστορίες των διακοπών εν μέσω πανδημίας

Κατηγορίες: Ασκήσεις Ενδυνάμωσης

Στη στήλη “Ασκήσεις Ενδυνάμωσης”, ο στόχος μας είναι να μοιραστούμε μαζί σας και να αποκωδικοποιήσουμε εμπειρίες, έννοιες, δεξιότητες, μεθόδους και εργαλεία που μπορούν, αν τα καλλιεργήσουμε συνειδητά, να μας υποστηρίξουν στην προσπάθειά μας να αναπτυχθούμε, προσωπικά και επαγγελματικά. Σκεφτείτε την σαν μίνι, βιωματικά workshops. ‘Η, ακόμη καλύτερα, έναν ακόμη τρόπο να έρθουμε, όλες και όλοι, ακόμη πιο κοντά. Ο δικός μας στόχος είναι να γίνει αυτή η στήλη μια ακόμη αφορμή για προσωπική αλλαγή και ενδυναμωση.


Γράφω αυτό το κείμενο, σε ένα μέρος μακριά από τον τόπο διαμονής μου. Βρίσκομαι σε διακοπές, για λίγες ακόμη μέρες. Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι κάποιοι και κάποιες έχουν ήδη γυρίσει, κάποιοι δεν πήγαν ποτέ και κάποιοι άλλοι ούτε που τους πέρασε από το μυαλό η ιδέα. Παρακολούθησα τα νέα της έξαρσης της πανδημίας στην χώρα μας, αλλά και αλλού, αρχικά από πολύ κοντά. Τώρα, από κάπως πιο μακριά. Και όλες αυτές τις μέρες σκέφτομαι ότι, για μια ακόμη φορά, ήρθε η ανατροπή (ήταν όντως;). Ξεκινήσαμε την θερινή σεζόν θεωρώντας, σε ένα συλλογικό επίπεδο, ότι ενδεχομένως τα χειρότερα να έχουν περάσει. Τώρα, λίγο πριν την έναρξη της φθινοπωρινής σεζόν, και η αβεβαιότητα είναι ακόμη εκεί. Για άλλους/ες περισσότερο, για άλλους/ες λιγότερο.
Το ότι θα ήταν ένα διαφορετικό καλοκαίρι το γνωρίζαμε. Δεν ξέρω για εσάς, εγώ το παρατήρησα παντού. Πολύ περισσότερο από άλλες χρονιές. Μια κυρία κάπου στην Πελοπόννησο, έδινε τηλεφωνική συνέντευξη για κάποιο σπουδαίο ευρωπαϊκό πρόγραμμα σε κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό, κόβοντας παράλληλα το τοστ του ενός από τα 3 της παιδιά. “Συγνώμη δεν θα με ακούτε καλά, αλλά ήταν αδύνατο να παραμείνουμε κι άλλο στην πόλη με 3 παιδιά. Οπότε, δουλεύω από το χωριό”.
Ένας νέος μπαμπάς πηγαίνε πέρα δώθε σε όλη την παραλία για να βρει καλό σήμα να κάνει την τηλεδιάσκεψη, με το μωρό παραμάσχαλα να του τραβάει τα ακουστικά. Ήταν εκτός γραφείου για τους ίδιους λόγους με την παραπάνω κυρία.
Δυο κορίτσια από την παρέα μας επέστρεψαν στο πατρικό τους στην επαρχία γιατί δεν μπορούσαν άλλο να συντηρούν τους εαυτούς τους στην πόλη χωρίς δουλειά, την οποία, λόγω COVID-19 τους είναι ακόμη πιο δύσκολο να βρουν, στέλνοντας βιογραφικά από τα παιδικά τους δωμάτια.
Βέβαια, όλες αυτές οι ιστοριες είναι ίσως τα “καλά” σενάρια. Στα οποία έχεις χωριό να πας και παιδικό δωμάτιο να γυρίσεις.
Ωστόσο, αυτές οι ιστορίες, κι άλλες πάρα πολλές που ρώτησα και έμαθα και με ρώτησαν και διηγήθηκα, με έκαναν να σκέφτομαι πως με κάποιο τρόπο, όλη αυτή η εμπειρία, η ανταλλαγή ιστοριών, χρειάζεται να μετουσιωθεί σε κάτι που ενδεχομένως να βοηθήσει κάποιους και κάποιες από εμάς να ανταπεξέλθουμε καλύτερα σε αυτό το παράξενο φθινόπωρο που έρχεται να μας βρει. Έτσι, έκανα αυτό που αγαπώ πολύ, ακόμη περισσότερο τελευταία:
Μια λίστα με τα πράγματα που έμαθα (και επιβεβαίωσα) φέτος το καλοκαίρι και με το πως μπορούν να με βοηθήσουν -και γιατί όχι κι εσάς- τον επόμενο καιρό.

  1. Tη σημασία της ερώτησης “πως είσαι;”, που τι ωραίο που είναι όταν την ακολουθεί η ερώτηση “τι μπορώ να κάνω για να σε βοηθήσω;”. Με αυθεντικό τρόπο και ειλικρινές ενδιαφέρον. Τις έκανα στη φίλη μου που το νεογέννητο μωρό της, γεννημένο εν μέσω lockdown, απλά έκλαιγε ολημερίς. Στην πρώην συνάδελφο που ανησυχεί για τη δουλειά της. Σε έναν γνωστό που έχασε τη δουλειά του. Σε μια κοπέλα που μας εξυπηρετούσε και φαινόταν ότι ήταν στα όρια του burnout. Ας κάνουμε, λοιπόν, μεταξύ μας ένα check in. Σε φίλους, συναδέλφισσες, οικογένεια, γονείς από το δίκτυο μας. Ειδικά τώρα, που βλεπόμαστε λιγότερο, και δεν έχουμε πάντα τη δυνατότητα να “βλέπουμε” πως είναι η διπλανή και ο διπλανός μας, αυτές οι δύο ερωτήσεις είναι ακόμη πιο σπουδαίες. Είναι πιο σημαντικό από ποτέ να επεκτείνουμε το δίκτυό μας, να φτάσει ακόμη και σε ανθρώπους, σε ομάδες που δεν είχαμε σκεφτεί. Κι αυτές οι δυο ερωτήσεις είναι ένας πολύ απλός τρόπος.
  2. Τη σημασία του να μοιράζομαι την ευαλωτότητά μου. Eίχα την τύχη να ερωτηθώ κι εγώ πώς είμαι και τι χρειάζομαι. Και είπα την αλήθεια. Μοιράστηκα τις δικές μου ιστορίες, με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζω, τα εμπόδια, τις προκλήσεις και τους φόβους μου. Το πώς δεν κατάφερα να φέρω εις πέρας ένα μινι πρότζεκτ που είχα αναλάβει τον Ιούλιο, λόγω έλλειψης χρόνου και συγκέντρωσης, και πώς είναι μια πρόκληση (εκτός από τεράστια χαρά) οι διακοπές που κάνω μόνη μου με παιδί και κουτάβι. Και, όπως σχεδόν πάντα, αυτό οδηγεί σε μια “χιονοστιβάδα” αποκαλύψεων. Αντίστοιχων ιστοριών. Γεμάτων με φόβους, δυσκολίες, εμπόδια, αλλά και τρόπους αντιμετώπισης. Μια υπενθύμιση ότι σε τίποτα δεν είμαστε μόνοι και μόνες. Κι ότι αν μοιραζόμαστε την αλήθεια μας, θα νιώθουμε όλο και λιγότερο μόνοι. Και μόνες.
  3. Και τέλος, αυτό που μου υπενθύμισε το φετινό καλοκαίρι, είναι η σημασία της ανάγνωσης και της ακρόασης. Βιβλία, podcasts, εφημερίδες, blogs, άρθρα. Ως ένας τρόπος να παραμένουμε συνδεδεμένες/οι με τις ιστορίες και τα θέματα που μας αφορούν και κεντρίζουν το ενδιαφέρον, μας πονάνε, μας εμπνέουν, μας πάνε ένα βήμα παραπάνω. Ακόμη και εν μέσω πανδημίας, και ίσως ακόμη περισσότερο λόγω πανδημίας.

Mε όλα αυτά, θέλω να πω πως, ίσως περισσότερο τώρα, χρειάζεται να καλλιεργήσουμε, με τρόπο ειλικρινή και αυθεντικό, να ρωτάμε τους διπλανούς μας - και όχι μόνο- να μας διηγηθούν τις ιστορίες τους, να μοιραζόμαστε κι εμείς τις δικές μας και να έχουμε αυτιά και μάτια ανοιχτά και για άλλες ιστορίες, που διαδραματίζονται πέρα μακριά από εμάς. Γιατί μόνο μπροστά μπορεί να μας πάνε όλες αυτές οι ιστορίες μαζί.

Εσένα, ποιά ερώτηση μπορεί να σε διευκολύνει να μοιραστείς την ιστορία σου;

*Θα χαρώ πολύ να μου γράψετε τι σκέφτεστε για αυτό που διαβάσατε στο pinelopi@womenontop.gr