Στη νέα στήλη του Women On Top “Θάρρος & Αλήθεια“ θα βρεις απλές, καθημερινές, σύγχρονες ιστορίες των μεντόρων του δικτύου μας για να εμπνευστείς, να τολμήσεις και να ενδυναμωθείς, διαβάζοντας ένα μικρό κομμάτι της εμπειρίας τους.
Η επαγγελματική πορεία κάθε ανθρώπου είναι γεμάτη επιτυχίες και αποτυχίες, στιγμές που μας κάνουν να νιώθουμε περήφανες/οι και άλλες που δοκιμάζουν τις αντοχές μας.
Η Μαργαρίτα Κοτζαμπασάκη, QA Manager & WoT Mentor, μοιράζεται μαζί μας δύο καθοριστικές στιγμές από την καριέρα της: μία προσωπική επιτυχία που αναδεικνύει τη δύναμη της υποστήριξης και της συνεργασίας, αλλά και μία αποτυχία που την οδήγησε σε ένα εντελώς νέο μονοπάτι, γεμάτο προκλήσεις και ευκαιρίες. Μέσα από την εμπειρία της, μας θυμίζει αφενός πως οι δεξιότητες που αναπτύσουμε ποτέ δεν πάνε χαμένες, και αφετέρου πως οι μεγαλύτερες δυσκολίες μπορούν να γίνουν η αφορμή για σημαντική προσωπική και επαγγελματική εξέλιξη!
Ποια είναι μια προσωπική σου επιτυχία στον εργασιακό (ή και όχι!) χώρο;
Είχα ξεκινήσει να δουλεύω πάνω σε ενα test automation project, μαζί με δύο συναδέλφους που δεν είχαν εμπειρία και θα μάθαιναν μέσα από αυτό το project. Ο ρόλος μου, λοιπόν, είχε και coaching/mentoring φύση. Καταφέραμε να το ολοκληρώσουμε επιτυχώς, και τα δύο άτομα με τα οποία δουλεύαμε μαζί έμαθαν, με τη βοήθεια μου, να γράφουν κώδικα, να έχουν αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους. Για μένα, αυτό μέτρησε ως μια μεγάλη επιτυχία στην επαγγελματική μου ζωή!
Εμένα, ωστόσο, επειδή με ενδιέφερε να εξελιχθώ σε αυτό το κομμάτι, είπα να το προσπαθήσω. Διάβασα, προσπαθησα πολύ, κι όμως τελικά δεν κατάφερα να πάρω τη θέση. ‘Ενιωσα οτι απέτυχα παταγωδώς, ότι δεν άξιζα τίποτα, παρόλο που είχα μάθει πολλά μέσα από αυτήν τη διαδικασία.
Ποια είναι μια αποτυχία σου που σε οδήγησε σε ένα νέο μονοπάτι;
Την εποχή του Covid-19, εργαζόμουν σε μια εταιρεία που επηρεάστηκε αρκετά από την πανδημία και προέβη σε περικοπές. Το δικό μου craft (QA) το κατήργησαν εντελώς. Σε όσα άτομα επιθυμούσαμε και θεωρούσαμε ότι μπορούμε, μας εδωσαν την εναλλακτική για εσωτερική μετακίνηση σε μια θέση πιο technically oriented και advanced. Θα περνούσαμε κανονικά τη διαδικασία συνέντευξης, και μάλιστα με περισσότερα στάδια από ό,τι οι εξωτερικοί/ες υποψήφιοι/ες. Μας το είχαν κάνει αρκετά δύσκολο, σαν να λεμε. Εμένα, ωστόσο, επειδή με ενδιέφερε να εξελιχθώ σε αυτό το κομμάτι, είπα να το προσπαθήσω. Διάβασα, προσπαθησα πολύ, κι όμως τελικά δεν κατάφερα να πάρω τη θέση. ‘Ενιωσα οτι απέτυχα παταγωδώς, ότι δεν άξιζα τίποτα, παρόλο που είχα μάθει πολλά μέσα από αυτήν τη διαδικασία. Εν τέλει, μια εβδομάδα αργότερα, μου ήρθε μια πρόταση από άλλη εταιρεία, όπου μπόρεσα να αξιοποιήσω όσα είχα μάθει και να τα εξελίξω ακόμα παραπάνω. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, πήρα προαγωγή και πιστεύω ότι η προηγούμενη αποτυχία μου ήταν αυτό που με έκανε να μην τα παρατήσω, να πεισμώσω και να δείξω την αξία μου – πρώτα σε εμένα την ίδια και στη συνέχεια στους/στις εργοδότες/ριες μου!
