Ημερομηνία: Δευτέρα, 01 Απριλίου 2013
Κατηγορίες: Στον ΚόσμοΕίσαι η COO (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό στην πράξη) του Facebook.
Έχεις και δύο παιδιά.
Δίνεις μια ομιλία στο TED
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=18uDutylDa4&w=560&h=315]
(Αν πει κανείς ότι συζητιέται παντού, θα είναι λίγο).
Αδράχνεις τη μέρα.
Τη μέρα που όλοι (ή, τελοσπάντων, όλες) μιλάνε για τη θέση των γυναικών στην αγορά εργασίας. Για τη διαπραγμάτευση μεταξύ της οικογενειακής και της επαγγελματικής τους ζωής. Για τη θέση που δίνουν στην εκτός σπιτιού δημιουργικότητά τους. Για το ποιος φταίει τελικά (Εκείνες; Η κοινωνία; Και οι δύο;) που όταν μιλάμε για θέσεις ευθύνης, ο τελικός απολογισμός γέρνει προς τα μούσια και την τεστοστερόνη.
Και γράφεις ένα βιβλίο.
Για να προτρέψεις τις γυναίκες να «ακουμπήσουν» στην καριέρα τους με όλο τους το βάρος, χωρίς να φοβηθούν ότι κάτι δεν θα τις αντέξει.
Οι περισσότεροι το δέχονται ως “well researched” –έχεις ψάξει τα νούμερά σου.
Αρκετοί το υποδέχονται ως το νέο φεμινιστικό μανιφέστο, ως ένα βιβλίο της αποκάλυψης –της αποκάλυψης ότι, ναι, οι γυναίκες πολύ συχνά διστάζουν να πουν τη γνώμη τους αρκετά δυνατά, να διεκδικήσουν τις θέσεις που ίσως αξίζουν. Και της αποκάλυψης ότι ναι, πολλές φορές, ο φόβος για τη δυσκολία του συνδυασμού οικογένειας-καριέρας, τις κάνουν να παραιτούνται από τα όνειρά τους πολύ πριν τεθεί (αν τεθεί) το πραγματικό δίλημμα.
Πολλοί εκφράζουν την επιθυμία να το κάψουν στην πυρά –είτε γιατί μοιάζει σαν να απαλλάσσει τις κοινωνικές και πολιτικές δομές από την ευθύνη τους για το πόσο λίγη πρόσβαση έχουν σήμερα οι γυναίκες σε υψηλές θέσεις, είτε επειδή θεωρούν ότι εσύ η ίδια ανήκεις σε ένα απελπιστικά μικρό ποσοστό γυναικών και ότι αντιμετωπίζεις το ζήτημα «ανισότητα στην αγορά εργασίας» τουλάχιστον ελιτίστικα.
Κάποια το χαρακτηρίζει ακόμα και ως το νέο πορνό –μία ακόμα «συνταγή» για το πώς «πρέπει» να συμπεριφέρονται οι γυναίκες (στη ζωή τους γενικά, αυτή τη φορά, και όχι στο κρεβάτι).
(Μάλλον δεν σε πολυνοιάζει. Η δημοσιότητα είναι δημοσιότητα).
Λανσάρεις την ιδέα των Κύκλων. Ομάδων γυναικών (από το χώρο των επιχειρήσεων, πάντα) που συσπειρώνονται σχηματίζοντας συμμαχίες ανταλλαγής γνώσεων, εμπειριών και υποστήριξης. (Μαζί σου.)
Δεν έχουμε διαβάσει ακόμα το βιβλίο σου αλλά, όποια επιφύλαξη κι αν έχουμε γι’ αυτό*, πρέπει να σου αναγνωρίσουμε ότι έθεσες σοβαρά ζητήματα στο τραπέζι.
*Ας πούμε: γιατί τα «μεγαλύτερα» όνειρα των γυναικών να ταυτίζονται με τις υψηλές θέσεις σε επιχειρήσεις; Έχει μεγαλύτερο κύρος/βαρύτητα το όνειρο κάποιας που θέλει να διευθύνει μία πολυεθνική από το όνειρο κάποιας που θέλει να γίνει μία συγκλονιστική βρεφονηπιαγωγός; Ή μήπως η δεύτερη δεν αντιμετωπίζει εμόδια στη διαδρομή της; Just sayin’.