TITLcaleb-frith-129986-unsplash

Τα 4 επίπεδα της προσαρμοστικότητας και ένας οδηγός

Κατηγορίες: Ασκήσεις Ενδυνάμωσης, Επιχειρηματικότητα

Στο Women On Top έχουμε πολλούς τρόπους να μιλάμε μαζί σας. Ανάμεσα σε αυτούς, το podcast μας και η λέσχη ανάγνωσης. Τον Ιούνιο του 2020 εγκαινιάζουμε ένα ακόμη πρότζεκτ, τη στήλη “Ασκήσεις Ενδυνάμωσης”, με στόχο να μοιραστούμε μαζί σας και να αποκωδικοποιήσουμε εμπειρίες, έννοιες, δεξιότητες, μεθόδους και εργαλεία που μπορούν, αν τα καλλιεργήσουμε συνειδητά, να μας υποστηρίξουν στην προσπάθειά μας να αναπτυχθούμε, προσωπικά και επαγγελματικά. Σκεφτείτε την σαν μίνι, βιωματικά workshops. 'Η, ακόμη καλύτερα, έναν ακόμη τρόπο να έρθουμε, όλες και όλοι, ακόμη πιο κοντά. Ο δικός μας στόχος είναι να γίνει αυτή η στήλη μια ακόμη αφορμή για προσωπική αλλαγή και ενδύναμωση.


“Ωχ”. Αυτή ήταν η πρώτη μου αντίδραση όταν έμαθα, πριν από μερικές εβδομάδες, ότι θα ανοίξουν τα σχολεία.
Και θα εξηγηθώ.
Δεν είναι ότι δεν είχα κουραστεί, ότι δούλευα τόσο καλά και αδιάκοπα και ότι στα αλήθεια το ίδιο θα μου έκανε είτε γυρνούσε η κόρη μου στο σχολείο είτε όχι.
Κάθε άλλο.
Ήμουν εκεί, μαζί με το το 31,1% των γυναικών, που σε πρόσφατη έρευνα που κάναμε στο Women On Top αναφέρουν ότι δυσκολεύονται από τις παρεμβολές και τις διακοπές από άλλα μέλη της οικογένειάς τους ( στη δική μου περίπτωση η κόρη μου, ο σύντροφός μου και ένα κουτάβι) και επίσης εκεί με εκείνο το άλλο, το 26,6% που μας είπε ότι δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί και να πειθαρχήσει.
Οπότε;
Η βασική μου ανησυχία, στα αλήθεια, ήταν (και είναι ακόμη) ότι είχα κουραστεί να ακονίζω τη δεξιότητα της προσαρμοστικοτητας μου.
Και τι είναι αυτή η περίφημη προσαρμοστικότητα; Τα πράγματα συχνά δε γίνονται όπως τα περιμένω ή όπως τα προγραμματίζω και αυτό αποδείχθηκε περίτρανα σε όλους και όλες μας παγκοσμίως τους τελευταίους μήνες.
Προσαρμοστικότητα λοιπόν είναι η δεξιότητα να απορροφώ νέες πληροφορίες και δεδομένα (αποδοχή), να τα διαχειρίζομαι με αποτελεσματικό τρόπο (ευελιξία), να είμαι ανοιχτή/ανοιχτός σε όλα εκείνα που μπορώ να μάθω μέσα από αυτά που μου συμβαίνει (περιέργεια) και να γίνομαι ακόμη πιο δυνατή/ος (ανθεκτικότητα) μέσα από όλα αυτά που χτίζω στις νέες συνθήκες.
Να τα 4 επίπεδα.
Εγώ όμως είχα κουραστεί.
Στις συνθήκες του κορονοϊού είχαν αλλάξει συνθήκες τόσες φορές (οι δικές μου οι συνθήκες) από την λίγο καραντίνα στο απόλυτο lockdown στο ξανά λίγο καραντίνα, καθόλου σχολείο, λίγο σχολείο από απόσταση, κάθε μέρα σχολείο από απόσταση και τώρα άλλη μια αλλαγή, λίγο σχολείο από κοντά .Πάνω που, εγώ πίστευα. πως είχαμε αποκτήσει έναν (κάποιον) ρυθμό.
Φυσικά δεν ήμουν μόνη. Σε όλους κι όλες σχεδόν συνέβαινε αυτό.
Κάποιες/οι που εργάζονταν στην πρώτη γραμμή (νοσοκομεία, σουπερ μαρκετ, φαρμακεία) προσαρμόζονταν ξανά και ξανά. Είτε είχαν παιδιά είτε όχι. Φίλοι και φίλες που εργάζονταν στο χώρο της εστίασης, άνθρωποι από το περιβάλλον μου που είχαν κανονίσει να φύγουν εκτός Αθηνών για “σεζόν”. Τα στάδια ήταν πολλά. Χρειάστηκε να πάρουν απόφαση ότι δεν θα δουλέψουν φέτος, έπειτα να αρχίζουν να (ξανα)δικτυώνονται για να βρουν δουλειά εντός πόλης ή και να επαναδιαπραγμευτούν με τις δουλειές που είχαν αφήσει και τελικά, ορισμένοι/ες να φύγουν για μια πολύ μικρότερη “σεζόν”.

Kαι τότε γύρισα πίσω και ξανάρχισα να διαβάζω για την προσαρμοστικότητα. Αυτά που διάβαζα τα έβλεπα τώρα από άλλη σκοπιά.
Με πρόετρεπαν, για να αναπτύξω την δεξιότητα της προσαρμοστικοτητας, να σκέφτομαι γρήγορα, να μην φοβάμαι την αλλαγή, να βλέπω την κάθε (ξαφνική) αλλαγή ως δώρο και να παίρνω γρήγορα αποφάσεις. Όλα αυτά πια δεν μου φαίνονταν ρεαλιστικά.
Eίχα κουραστεί να σκέφτομαι γρήγορα, δεν μπορούσα να πάρω άλλες άμεσες αποφάσεις και το γεγονός ότι δούλευα/ω σε μισάωρα slots δεν βοηθούσε καθόλου.
Σκέφτηκα πως αυτό που ενδεχομένως να με βοηθούσε είναι να είχα έναν οδηγό.
Τι θα γινόταν, λοιπόν, αν πάρω αυτά που εγώ θεωρώ τα 4 επίπεδα της προσαρμοστικότητας και να τα προσαρμόσω ως 4 βήματα που μπορώ να κάνω για να ανταπεξέλθω σε αυτό που μου/μας συμβαίνει. Και να το αποτέλεσμα:

Βήμα 1ο
Αποδοχή
Για εμένα αποδοχή, σε αυτήν την περίπτωση, σημαίνει να μπορώ να διαχωρίσω αυτά που μπορώ να ελέγχω με αυτά που δεν μπορώ και να πορεύομαι βάση αυτών που μπορώ. Να αποδεχτώ έτσι τον έλεγχο και τον μη έλεγχο.
Μπορώ, λοιπόν να ελέγξω, που θα αφιερώσω το χρόνο και την ενέργεια μου όσο δεν εργάζομαι, αλλά δεν μπορώ να ελέγξω αν η επιχείρηση που εργάζομαι θα αναγκαστεί τους επόμενους μήνες να απολύσει κόσμο. Τι άλλο μπορώ να ελέγξω εγώ και οι γύρω μου; Μπορώ να ελέγξω την προσοχή και τη φροντίδα που δίνω στον εαυτό μου κάθε μέρα ή μέρα παρά μέρα ή όποτε έχω τον χρόνο που χρειάζομαι, αλλά δεν μπορώ να ελέγξω τη διάθεση των άλλων. Έτσι απλά.

Bήμα 2ο
Ευελιξία
Καθώς η ραχοκοκαλιά της προσαρμοστικότητας είναι η ευελιξία, αυτό εδώ το βήμα με δυσκόλεψε αρκετά. Ξαναγυρνώντας όμως σε αυτό που πάντα δουλεύει για εμένα, βρήκα αυτό που με εξυπηρετεί και σε αυτή τη συνθήκη.
Τα θαυμαστά Microsteps. Η ιδέα, με πολύ λίγα λόγια, ότι αν θέλεις να πετύχεις μια αλλαγή στις συνήθειές σου και αυτή η αλλαγή να μείνει χρειάζεται να την ενσωματώσεις σιγά -σιγά στην καθημερινότητα σου. Όχι μεγάλα λόγια, όχι μεγαλεπήβολα σχέδια. Μικρές αλλαγές για να πετύχουμε μεγάλα πράγματα. Κι όλo αυτό, τεκμηριωμένο από έρευνες.
(Ξανά)έβαλα λοιπόν τον εαυτό μου στη γνωστή - σε εμένα- διαδικασία του “ένα μικρό βήμα τη φορά”. Πως αποτυπώνεται όμως αυτό πρακτικά και τι σχέση έχει με την ευελιξία και την προσαρμοστικότητα; Πρακτικά αυτό σημαίνει πως πήρα την απόφαση να σχεδιάζω την εβδομάδα μου βάση των δεδομένων που έχω στα χέρια μου την Κυριακή το βράδυ. Και να αφιερώνω 2-3 λεπτά κάθε πρωί, να κάνω ένα reality check αν αυτά που έχω σχεδιάσει μπορούν να συμβούν και αν χρειάζεται να κάνω αλλαγές. Και πως. Και τι είδους βοήθεια χρειάζομαι για να κάνω αυτές τις αλλαγές και από ποιον/ποιαν θα τη ζητήσω.

Βήμα 3ο
Περιέργεια
Η περιέργεια ως δεξιότητα είναι κάτι που τόσο έχουμε ως μικρά παιδιά και, κάποιοι/ες από εμάς, το αφήνουμε πίσω μας καθώς μεγαλώνουμε. Κι θέλω να σας πω μια ιστορία για αυτό.
Μια εβδομάδα πριν το lockdown υιοθετήσαμε ένα αδέσποτο κουτάβι (πολύ καλό timing, το ξέρω τώρα, τότε δεν είχα ιδέα).
Κάθε φορά, λοιπόν, που βγαίνουμε βόλτα και συναντάμε άλλους ανθρώπους με σκυλιά, εκείνη χαίρεται πολύ, χοροπηδάει, τρέχει, θέλει να παίξει, να εξερευνήσει. Σχεδόν πάντα, η αντίδραση σε αυτήν τη χαρά και την αστείρευτη ενέργειά της είναι “Κουτάβι είναι ε; Φαίνεται. Μην ανησυχείς, θα σταματήσει να κάνει έτσι σε λίγο καιρό”. Και η δική μου σκέψη είναι:”
Mα γιατί αυτό είναι ζητούμενο; Γιατί να θέλω να σταματήσει να παίζει και να εξερευνεί;”
Kαι τότε, συνειδητοποίησα πως κι εγώ, για πολλά χρόνια, βρισκόμουν εκεί. Στα γνώριμα εδάφη της μη-περιέργειας, στα οποία όλοι αυτοί οι άνθρωποι αναφέρονταν. Ήμουν ήσυχη.
Όλα ήταν εντάξει, αρκεί να μου ήταν γνώριμο το οτιδήποτε συνέβαινε. Οι συνθήκες (κι εγώ) τα έφεραν έτσι που αυτό άλλαξε. Κι ευτυχώς θα πω, αλλά αυτό είναι ένα post από μόνο του. Ίσως και βιβλίο.
Βρισκόμουν, ωστόσο, σε ένα σημείο που νόμιζα, εν μέσω πανδημίας, τα είχα μάθει όλα όσα θα μπορούσε να με μάθει η νέα συνθήκη. Nα δουλεύω πιο διαλλειματικά από ποτέ, να μαγειρεύω πιο συχνά, να μην έχω χώρο και χρόνο να παίρνω τις ανάσες μου όπως το χρειαζόμουν (μέχρι τώρα). Τα είχα μάθει όλα νόμιζα, βιαζόμουν να γυρίσω στην κανονικότητα. Έστω σε αυτή τη “νέα κανονικότητα” που ακούμε και διαβάζουμε τόσο πολυ και που τώρα λίγο πολύ βιώνουμε.
Και τότε κατάλαβα πως εκεί ακριβώς βρίσκεται για μένα πλέον το κέντρο της νέας μου περιέργειας. Δεν υπάρχει καμία νέα κανονικότητα, τουλάχιστον όχι όπως στο είχα στο μυαλό μου μέχρι εκείνη τη στιγμή. Δεν θα υπάρξει μια μέρα που θα την ονομάσουμε την αρχή της “νέας κανονικότητας” .Υπάρχουν νέες συνθήκες που σιγά-σιγά μετακυλίονται στη ζωή μας από μέρα σε μέρα, κάνοντας την παρουσία τους άλλοτε λιγότερο κι άλλοτε περισσότερο αισθητή. Κι αυτές τις συνθήκες είμαι περίεργη να τις αφουγκραστώ, να τις μελετήσω και να εξερευνήσω τι μπορώ να μάθω μέσα από αυτές.

Βήμα 4ο
Κι έτσι φτάνω στο τέταρτο βήμα, στο τέταρτο επίπεδο της προσαρμοστικότητας.
Την ανθεκτικότητα, που στο δικό μου το μυαλό είναι βήμα, αλλά είναι κι ένα από τα αποτελέσματα, από τις θετικές συνέπειες της προσαρμοστικότητας. Την ώρα που σκέφτομαι τι σημαίνει να γίνω (κι άλλο) ανθεκτική, σκέφτομαι ταυτόχρονα πως, πολύ μεγάλο κομμάτι της δικής μου ανθεκτικότητας το έχτιζα τόσο καιρό παρατηρώντας τι συνέβαινε και τι συμβαίνει γύρω μου. Πως αντιμετωπίζουν οι γύρω μου αυτή τη συνθήκη, πως σκέφτονται, τι τους βοηθάει, τι δεν τους βοηθάει. Σκέφτηκα πως το πρώτο πράγμα που έκανα όταν ανακοινώθηκε η έναρξη των σχολείων ήταν να γράψω στους φίλους και τις φίλες μου αυτό ακριβώς που σκεφτόμουν:
“ Δεν είμαι σίγουρη αν αντέχω μια ακόμη αλλαγή”. Τα μηνύματα ήρθαν πίσω βροχή.
Το “σε καταλαβαίνω, αλλά σκέψου πως…” (προσθέτετε ό,τι θέλετε) που έλαβα κυρίως ως απάντηση ήταν αυτό που με βοήθησε να είμαι κι πάλι ανθεκτική.

Κλείνοντας, μου έρχεται στο μυαλό ότι όλο αυτό που περιγράφω τόση ώρα είναι ένας κύκλος που μπορεί να ανοίγει και να κλείνει ανά πάσα χρονική στιγμή σε οποιοδήποτε σημείο, σε οποιοδήποτε βήμα. Κι αυτό είναι εντάξει.

Εσύ, ποιο βήμα μπορείς να κάνεις από αύριο για να αναπτύξεις, με τρόπο που σου ταιριάζει, την δεξιότητα της προσαρμοστικοτητας;

Θέλεις κι εσύ να ενισχύσεις τις δεξιότητες αυτοφροντίδας, προσαρμοστικότητας, στοχοθεσίας και δικτύωσής σου, εντελώς δωρεάν και από την ασφάλεια του σπιτιού σου; Δήλωσε σήμερα κιόλας συμμετοχή εδώ για να είσαι μία από τις 40 γυναίκες που θα συμμετέχουν στο νέο Κύκλο Ενδυνάμωσης του Women On Top για τη διαχείριση της αβεβαιότητας μέσα στην κρίση, που σου προσφέρει η Henkel και τα MyMarket.

*Θα χαρώ πολύ να μου γράψετε τι σκέφτεστε για αυτό που διαβάσατε στο pinelopi@womenontop.gr