TITLIMG_20200922_122615

Women we trust | Πόσους διάσημους μάγειρες έχει ντύσει η Kook της Μαρίας Ξυπολιτά;

Κατηγορίες: #WomenWeTrust, Mentoring, Επιχειρηματικότητα, Νέα

Στη σειρά Women we trust, η Άννα Μπουνάτσου συνομιλεί με νέες επιχειρηματίες που έφτιαξαν κάτι καινούριο από το μηδέν, με την πολύτιμη υποστήριξη του The People’s Trust. Αν θέλεις να μάθεις πώς φτιάχνεται μια επιχείρηση, ποια είναι τα εμπόδια που θα συναντήσεις, αν το επιχειρείν είναι για σένα και ποιος μπορεί να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις τις προκλήσεις που θα βρεις στο δρόμο σου, έλα να γνωρίσεις αυτές τις γυναίκες που κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα -και πιστεύουν ότι μπορείς να κάνεις κι εσύ το ίδιο.


“Η Kook ξεκίνησε το 2018 με ρούχα εργασίας, όπως ποδιές, για μάγειρες” λέει η Μαρία Ξυπολιτά, ιδρύτρια της εταιρείας. «Σιγά σιγά τα εστιατόρια με τα οποία συνεργαζόμασταν μας ζητούσαν ρούχα για όλο το προσωπικό. Αργότερα είχαμε ζήτηση και από ξενοδοχεία και άλλες μονάδες εστίασης. Έχουμε βασιστεί στην ποιότητα των προϊόντων μας, θέλουμε τα ρούχα μας να είναι ανθεκτικά και ραμμένα με τα καλύτερα υλικά και φυσικά να δείχνουν όμορφα πάνω σε όποιον και όποια τα φοράει. Δεν θέλουμε τα προϊόντα μας να είναι αναλώσιμα, να μπορούν να φορεθούν μόνο για 2 μήνες και μετά να χρειάζονται αντικατάσταση».

Από πού ξεκίνησε η ιδέα;

Πριν κάποια χρόνια είχα ασχοληθεί με το γυναικείο ρούχο, τελείως ερασιτεχνικά. Είχα ιδέες και, μαζί με μια μοδίστρα που είχαμε στη γειτονιά, τις υλοποιούσαμε. Αυτό το έκανα σε μια περίοδο που, λόγω υγείας, είχα σταματήσει να εργάζομαι στην εστίαση.  Όταν επέστρεψα στη δουλειά μου, άφησα την ένδυση στην άκρη. Έτσι γνώρισα και τον σύντροφό μου, ο οποίος είναι σεφ. Έβλεπα, λοιπόν, τη δυσκολία του να διατηρηθούν τα ρούχα εργασίας του σε καλή κατάσταση -ρούχα τα οποία οι μάγειρες δεν μπορούν να φορέσουν δεύτερη μέρα στη δουλειά. Μια μαγειρική ποδιά χρειάζεται πολλή περιποίηση για να διατηρείται σε καλή κατάσταση και να μπορεί να φορεθεί για πάνω από ένα μήνα, κι αυτό δεν είναι πάντα εφικτό. Θεώρησα ότι τα ρούχα αυτά είναι σημαντικό να είναι καλής ποιότητας, να μη χρειάζονται σίδερο, να μη φαίνονται απεριποίητα. Έτσι λοιπόν γεννήθηκε η ιδέα, σε μια φάση της ζωής μου που, ενώ εγώ σκεφτόμουν να επιστρέψω στη ραφή γυναικείου ρούχου, άνθρωποι του περιβάλλοντός μου μου πρότειναν να ξεκινήσω να ράβω μαγειρικά ρούχα.

Η επαγγελματική σου πορεία ποια ήταν πριν φτάσεις στην Kook;

Δούλεψα αρκετά χρόνια στη τηλεόραση, σε διάφορες παραγωγές, αλλά επειδή δουλεύαμε ατελείωτες ώρες, ήθελα να φύγω και να κάνω μια δουλειά με φυσιολογικές συνθήκες και ώρες εργασίας. Σε σχέση με την τηλεόραση, η εστίαση ήταν σε πολύ νορμάλ επίπεδα για εμένα. Έχω περάσει κι από άλλους κλάδους εργασίας, σκληροπυρηνικούς μπορώ να πω, πριν ξεκινήσω να ασχολούμαι με την τηλεόραση, που με εξάντλησε. Οι σπουδές μου στην κοινωνιολογία δεν σχετίστηκαν ποτέ με την επαγγελματική μου πορεία.

Πώς αποφάσισες την ιδέα της Kook να την κάνεις επιχείρηση;

Μου άρεσε να ράβω τις ενδυματολογικές μου ιδέες. Το είχα δοκιμάσει στο παρελθόν, οπότε δεν χρειαζόταν πολλή σκέψη. Στη αρχή έραψα μια μπλούζα, μετά μια ποδιά. Οικονομικά αυτό ήταν εφικτό σε πρώτη φάση. Δεν είχα την δυνατότητα να ξεκινήσω με 20 σχέδια, για παράδειγμα. Από μια άποψη αυτό ήταν ένα ευτυχές γεγονός. Αν ξεκινούσα με πολλά σχέδια σίγουρα δεν θα μπορούσα να αποφύγω σημαντικά λάθη. Βλέποντας πώς προχωρούσε σταδιακά και πώς έπαιρνε μορφή η δουλειά μου, άρχισα να εξελίσσομαι κι εγώ. Το ύφασμα μας δεν ζαρώνει, δεν κρατάει μυρωδιές, καθαρίζει εύκολα σε χαμηλή θερμοκρασία, αλλά μπαίνει και σε υψηλές θερμοκρασίες για πλύσιμο ή στέγνωμα. Η έρευνά μας ήταν αρκετά χρονοβόρα και κόστισε αρκετά η κάθε κόπια μέχρι να φτάσουμε στο τελικό προϊόν. Πλέον φτάσαμε το ύφασμα μας σε ένα επίπεδο που μας ικανοποιεί κι απ’ ό,τι φαίνεται ικανοποιεί κι εκείνους που το επιλέγουν.

Το The People’s Trust πως βοήθησε στην εξέλιξη της Kook;

Το The People’s Trust μας το συνέστησε η φίλη μου Ζωή Κωτσή από την Tenacious Greek. Από το The People’s Trust δε μου παρείχαν μόνο οικονομική υποστήριξη. Πίστεψαν σε εμένα και στο όραμά μου και μου έδωσαν μεγάλη ώθηση. Άρεσε η ιδέα μου και στη Ζωή, γι’ αυτό και μου συνέστησε τον οργανισμό. Παίζει πολύ σημαντικό ρόλο η ψυχολογία και η πίστη των δικών μας ανθρώπων σε ό, τι κάνουμε. Έτσι, λοιπόν, πήγαμε σε κλωστοϋφαντουργείο, φτιάξαμε δικό μας ύφασμα με τις προδιαγραφές που χρειάζονταν να μπορεί να σταθεί στο μαγειρικό ρούχο κι έτσι η Kook άρχισε να παίρνει τη δική της όψη.

Πώς σου φαίνεται η επιχειρηματικότητα;

Σίγουρα είναι διαφορετική από τη μισθωτή εργασία. Είναι όλο το 24ωρο στο μυαλό μου. Είναι όμως δημιουργική και είναι βασικό να κάνουμε κάτι που μας αρέσει. Δεν αισθάνομαι ότι σπαταλάω κάποια ώρα της ημέρας για κάτι το οποίο δε με ενδιαφέρει. Βάζω όλο μου το είναι, όλη μου τη σκέψη και είναι κάτι μοναδικό.

Την προτιμάς από τη  μισθωτή εργασία;

Σίγουρα είχα διαφορετική ένταση στη ζωή μου πριν. Δε μιλάω καν για την τηλεοπτική παραγωγή, γιατί δεν υπήρχε χρόνος για προσωπική ζωή, ούτε χρόνος να κοιμηθώ, ούτε τίποτα. Μιλάω για την εστίαση. Δεν έκανα ποτέ μια δουλειά που να είναι 9:00- 17:00. Όταν είσαι επιχειρηματίας, ακόμα και να κλειδώνεις την πόρτα στις 17:00, δεν μένεις σε ησυχία. Υπάρχει μια ασφάλεια και μια ανασφάλεια ταυτόχρονα. Ως υπάλληλος έχεις συνήθως ένα σταθερό μισθό. Φυσικά αναφέρομαι σε φυσιολογικές συνθήκες και όχι σε όλο αυτό που ζούμε τώρα λόγω Covid- 19. Πέρυσι τον τουρισμό τον είχαμε ως δεδομένο τομέα υψηλών εσόδων, ενώ τώρα ο τουρισμός κατακρημνίστηκε. Άρα πλέον ασφάλεια δεν υπάρχει πουθενά.

Το πιο όμορφο στην επιχειρηματικότητα ποιο είναι;

Η ικανοποίηση που νιώθεις όταν βλέπεις ανθρώπους να πιστεύουν σε εσένα. Έτσι πιστεύεις κι εσύ λίγο παραπάνω στον εαυτό σου. Σου δίνει αυτομάτως τη δύναμη να προχωρήσεις ακόμα πιο πέρα και να εξελίσσεσαι. Βλέπεις τους κόπους σου να αποδίδουν. 

Το πιο δύσκολο;

Η επιλογή του αντικειμένου. Βλέπω συχνά εταιρείες που μπορεί να ξεκινούν με ένα ύφος κι ένα συγκεκριμένο χαρακτήρα και στην πορεία να χάνουν το δρόμο τους συνεπώς δύσκολα επιβιώνουν. Σταματάνε οι επιχειρηματίες να αρέσκονται σε αυτό που κάνουν. Αυτό όμως δε συμβαίνει ξαφνικά. Έχει δώσει τα σημάδια του από την αρχή. Για να δώσω ένα παράδειγμα, ένας έντονα κοινωνικός άνθρωπος δε γίνεται να επιλέγει μια δουλειά που τον τοποθετεί ανάμεσα σε 4 τοίχους και τον απομονώνει, ή το αντίθετο. Εμένα με ηρεμεί να εργάζομαι μόνη μου, έχω επαφές αλλά δεν έχω 50 άτομα γύρω μου κάθε μέρα. Πρέπει να κοιτάζουμε από όλες τις πλευρές τι χρειάζεται μια επιχείρηση για να μη μας απογοητεύσει αργότερα. Αν θέλεις να ανοίξεις ένα εστιατόριο δεν πρέπει να το έχεις ζήσει μόνο σαν πελάτης αλλά να έχεις εργαστεί κιόλας στον κλάδο. Για την Kook το πιο δύσκολο είναι η εύρεση συνεργατών. Ράφτες, σιδερωτές, οτιδήποτε έχει να κάνει με τη ραφή στην οποία χρειάζεται να υποστηρίζουν τις υψηλές απαιτήσεις που θέλουμε να καλύψουμε. Δύσκολα βρίσκουμε ικανούς συνεργάτες να μπορούν να ανταποκριθούν στην υψηλή ποιότητα. 

Ποια θα ήταν η συμβουλή σου σε μια γυναίκα που θέλει να ξεκινήσει τη δική τη επιχείρηση;

Αν πιστεύει στην ιδέα της θα πρέπει να την πραγματοποιήσει. Να την έχει οραματιστεί και να την έχει σκεφτεί καλά από όλες τις πλευρές με τα θετικά και τα αρνητικά. Δυσκολίες θα αντιμετωπίσει, δεν πρέπει να διστάζει όμως. Θα της πρότεινα επίσης να διαχειριστεί σωστά το οικονομικό της πλάνο. Να μην παρασυρθεί στην αρχή και χάσει το δρόμο της. Θα την παρότρυνα να συνεργαστεί με τους κατάλληλους επαγγελματίες. Να φροντίζει κάθε της κίνηση απλά να μην είναι καταστροφική. Για τη γυναίκα που είναι σίγουρη γι’ αυτό που θέλει να κάνει είναι σημαντικό να το τολμήσει. Να είναι ανοιχτή, να μαθαίνει και να δέχεται συμβουλές. Κανείς δεν τα ξέρει όλα.

Φοβήθηκες στην αρχή;

Όχι, δεν φοβήθηκα. Η δοκιμαστική περίοδος με φόβισε περισσότερο, επειδή δεν ήξερα πως ακριβώς να κινηθώ, όταν όμως όλα πήραν το δρόμο τους αισθάνθηκα αυτοπεποίθηση. Έκανα κάθε βήμα με προσοχή και, ακόμα κι αν κάτι δεν έκανα σωστά, φρόντιζα να μη μου κοστίσει από κάθε άποψη. Αν δεν πήγαινε κάτι καλά, δεν χάλαγε κι ο κόσμος.

Θα έκανες κάτι διαφορετικά στην Kook;

Δεν, νομίζω. Έγιναν όλα με τον τρόπο που έπρεπε να γίνουν ώστε να αισθανθώ εγώ ασφαλής μέσα σε αυτό. Είναι μια επιχείρηση που μπορώ να την τρέχω για πολλά χρόνια. Δε θα χρειαστεί στα 50 μου να τη σταματήσω από άποψη αντοχής. 

Έχεις δεχτεί κάποια διάκριση ως γυναίκα επιχειρηματίας;

Θεωρώ ότι γενικά ακόμα είναι πολύ δύσκολο να μας δεχτούν τις γυναίκες ως επιχειρηματίες. Κάτι που αισθάνθηκα στην αρχή, είναι ότι κανείς δεν με έπαιρνε στα σοβαρά. Με αντιμετώπιζαν σαν κοριτσάκι. Αυτό δεν είχε να κάνει με τους πελάτες. Μιλάω για βιοτέχνες, υφαντουργούς και άλλους. Τώρα που με γνωρίζουν δεν συμβαίνει σε αυτό το βαθμό. Έχουμε μάθει οι γυναίκες να μας κόβουν τα φτερά από μικρή ηλικία και να περιμένουμε την έγκριση των γύρω μας για να κάνουμε κάτι στο οποίο εμείς πιστεύουμε. Αν πιστεύεις εσύ σε εσένα δε χρειάζεσαι την έγκριση κανενός.


Σχετικά με το The People’s Trust

Το The People’s Trust, είναι ένας ιδιωτικά χρηματοδοτούμενος, μη κερδοσκοπικός οργανισμός που υποστηρίζει νεοσύστατες και υφιστάμενες μικρές επιχειρήσεις όλων των κλάδων, παρέχοντας μικροχρηματοδότηση μέχρι το ποσό των €10.000 και δωρεάν υπηρεσίες επιχειρηματικής ανάπτυξης. Όραμά του, να συμβάλει στη μείωση της ανεργίας στην Ελλάδα μέσω της ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας. Για το λόγο αυτό, προσφέρει στους επιχειρηματίες του αύριο τα εφόδια που χρειάζονται για να μετατρέψουν τις ιδέες τους σε βιώσιμες επιχειρήσεις. Αναζήτησε περισσότερες πληροφορίες στο https://www.thepeoplestrust.org/.