Ημερομηνία: Κυριακή, 13 Οκτωβρίου 2019
Κατηγορίες: Diversity & Inclusion, Επιμόρφωση, Νέα Ετικέτες: Live a Legacy, Επαγγελματική AνάπτυξηΑπό τις 13/9 έως τις 17/10, παρουσιάζουμε μέσα από το blog του Women On Top τις ξεχωριστές γυναίκες που επιλέχθηκαν ως ομιλήτριες, μέντορες και trainers για την πρωτοβουλία Live A Legacy, που πραγματοποιείται για δεύτερη φορά φέτος, από τη Mastercard και το Women On Top, στις 19/10/2019, στο Ωδείο Αθηνών. Μπες στο Live A Legacy για να μάθεις περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμα της εκδήλωσης και τις παράλληλες δράσεις και δήλωσε τη συμμετοχή σου!
Η Μυρτώ είναι συνιδρύτρια και Managing Partner του επενδυτικού fund Metavallon VC, το οποίο επενδύει σε νεοφυείς τεχνολογικές εταιρείες στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Έχει 15 χρόνια εμπειρίας στους τομείς της χρηματοδότησης και της επιχειρηματικότητας και έχει επίσης συμμετάσχει σε σειρά μη κερδοσκοπικών έργων σε όλο τον κόσμο.
Ξεκίνησε την καριέρα της στα χρηματοοικονομικά στο Λονδίνο, όπου εργάστηκε ως Fixed Income Strategist για την Dresdner Kleinwort Wasserstein και την Bank of America Merrill Lynch. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 2007 και έκτοτε ασχολείται με την τεχνολογία. Αρχικά ως υπεύθυνη επιχειρηματικής ανάπτυξης στην CPI και από το 2011 και μετά αναπτύσσοντας δική της επιχειρηματική δραστηριότητα στην τεχνολογία και ως σύμβουλος και επενδυτής σε άλλες εταιρείες. Πριν συνιδρύσει τη Metavallon VC, διετέλεσε Οικονομική Διευθύντρια και Επικεφαλής Εταιρικής Ανάπτυξης στην EFA Ventures, έναν όμιλο που δραστηριοποιείται στην Αεροδιαστημική & Άμυνα και σε άλλους τομείς υψηλής τεχνολογίας. Έχει ασχοληθεί και με τον μη κερδοσκοπικό χώρο, συνιδρύοντας την Ethelon, αναπτύσσοντας προγράμματα Microfinance στην Κένυα και την Νικαράγουα για την οικονομική ενδυνάμωση των γυναικών και αναζητώντας χρηματοδότηση για τon οργανισμό μικροδανεισμού Action Finance Initiative.
Ποιο είναι το λάθος που βλέπεις να κάνουν πιο συχνά οι γυναίκες που ξεκινούν δικές τους επιχειρήσεις;
Οι γυναίκες επιχειρηματίες που συναντώ επαγγελματικά είναι γυναίκες που επιχειρούν στον χώρο της τεχνολογίας και αναζητούν χρηματοδότηση venture capital προκειμένου να μεγαλώσουν γρήγορα και εκθετικά την επιχείρησή τους. Σ’ αυτόν το χώρο, και στο αρχικό στάδιο, βλέπω πολλές γυναίκες να κάνουν overengineering. Αυτό σημαίνει ότι προσπαθούν να τελειοποιήσουν τον σχεδιασμό της ιδέας (ή του νέου προϊόντος ή της επέκτασης σε νέα αγορά) πριν ξεκινήσουν να την υλοποιούν, προσπαθώντας να εξαντλήσουν τα περιθώρια λάθους και να καλύψουν όλα τα πιθανά ενδεχόμενα. Εκτός του ότι είναι πρακτικά αδύνατον να σκεφτούν κάθε σενάριο, συχνά αυτή η υπερανάλυση τις οδηγεί σε «παράλυση» και αδυναμία να πάρουν αποφάσεις προς κάποια κατεύθυνση. Στο ίδιο πλαίσιο, παρατηρώ επίσης ότι πολλές γυναίκες, όταν υπερασπίζονται τις ιδέες τους απέναντι σε αντεπιχειρήματα, αναγνωρίζουν ελλείψεις ή κινδύνους και επικεντρώνουν τη συζήτηση στην ανάλυση αυτών και όχι στο πώς θα γίνει καλύτερα η διαχείριση του κινδύνου.
Στην προσωπική μου ζωή, όπου συναντώ γυναίκες επιχειρηματίες απ’ όλους τους χώρους και όλα τα μεγέθη εταιρειών, ακούω συχνά γυναίκες επιχειρηματίες να κρίνουν τον εαυτό τους πολύ αυστηρά σε σχέση με το τι παραπάνω θα μπορούσαν να κάνουν: θα έπρεπε να είχα πιο επιθετική τιμολογιακή πολιτική για να κρατήσω τον πελάτη, θα έπρεπε να είχα αντιληφθεί την κόντρα στο τάδε τμήμα και να το είχα αντιμετωπίσει, θα έπρεπε να είχα απολύσει/προσλάβει νωρίτερα κ.ο.κ. Σπάνια όμως τις ακούω να απαριθμούν τις επιτυχίες τους, τις σωστές επιλογές και τις καθημερινές τους νίκες. Νομίζω θα βοηθούσε, χωρίς διάθεση κομπασμού, να τις συζητάνε και να τις γιορτάζουν.
Εσύ, αν ξανάρχιζες από την αρχή, τι θα έκανες διαφορετικά σε σχέση με την επαγγελματική σου ζωή;
Στην αρχή της καριέρας μου ήμουν πολύ ανασφαλής – θυμάμαι, στη δεύτερη δουλειά μου στο Λονδίνο, είχαμε καθημερινή πρωινή σύσκεψη 30’ στο trading floor και πέρασαν δύο ολόκληροι μήνες πριν μιλήσω. Μάλιστα όταν όντως μίλησα κάποιος είπε σαρκαστικά: “Αh, she speaks!”. Αυτό που θα έκανα διαφορετικά στην αρχή, λοιπόν, θα ήταν να είχα περισσότερη αυτοπεποίθηση. Γενικότερα, και καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας μου, πολλές φορές έχω πάρει συναισθηματικές επαγγελματικές αποφάσεις – για παράδειγμα παραιτήθηκα από δουλειές γιατί δεν έγιναν όσα ήθελα, χάλασα συνεργασίες γιατί θύμωσα, ξεκίνησα projects από ενθουσιασμό της στιγμής, έκλεισα συμφωνίες γιατί ερωτεύτηκα το όραμα και δεν ανέλυσα τις λεπτομέρειες κ.ά. Αν ξανάρχιζα λοιπόν γενικότερα, θα προσπαθούσα να έχω πιο μετριοπαθείς αντιδράσεις και να παίρνω πιο ψύχραιμες αποφάσεις. Αυτό που προσπαθώ να δουλέψω σε αυτή τη φάση της καριέρας μου και θέλω να κάνω διαφορετικά είναι το mindfulness – να έχω καλύτερη επικέντρωση στο τι κάνω εκείνη τη στιγμή και να μην αποσπάται η προσοχή μου. Το βρίσκω πολύ δύσκολο, δεδομένων όλων των πραγμάτων που τρέχουν κάθε στιγμή: σπίτι, δουλειά, παιδιά, υποχρεώσεις, προσωπική ζωή, και βέβαια όλων των μέσων δικτύωσης από τα οποία σου έρχεται πληροφορία που θέλει διαχείριση. Όταν το καταφέρνω, πάντα τα αποτελέσματα είναι καλύτερα, είμαι πιο παραγωγική, βοηθάω περισσότερο σε επίπεδο ομάδας και έχω καλύτερη διάθεση. Το δουλεύω, ακόμα δεν είμαι εκεί…
Ποια είναι η πιο απαραίτητη συνήθεια, εργαλείο, μυστικό, οτιδήποτε που σε βοηθάει να ισορροπείς, έστω στοιχειωδώς, τις ανάγκες της δουλειάς με αυτές της προσωπικής και οικογενειακής σου ζωής;
Νομίζω ότι το πιο δύσκολο είναι να διαχειριστούμε την τέλεια εικόνα που συνεχώς προβάλλεται σαν πραγματικότητα: νέα, ωραία, επιτυχημένη, υπέροχη σύζυγος και μαμά, πάντα χαμογελαστή. Στην πραγματική ζωή οι ημέρες των γυναικών που προσπαθούν να συνδυάσουν οικογένεια και καριέρα είναι ένας αγώνας ταχύτητας να τα χωρέσουν όλα και αμέτρητα μικρά άχαρα tasks (σουπερμάρκετ, οδοντίατρος, ΚΕΠ, δώρα για πάρτι, σημειώματα σε δασκάλες, ντυσίματα βιβλίων, πλύσιμο πιάτων κ.ο.κ). Προσωπικά με βοηθάει να σκέφτομαι τα εξής τρία πράγματα:
1) Οι ημέρες όλων μας έχουν εκνευρισμό, εντάσεις, θυμό, απογοήτευση και αυτό είναι ΟΚ. Είναι μέρος της τριβής με την οικογένειά μας και με τους συνεργάτες μας, που μπορεί να μας κάνει καλύτερους.
2) Αν κάτι σημαντικό συμβαίνει στο σπίτι, αυτό θα πάρει προτεραιότητα από τη δουλειά τη συγκεκριμένη στιγμή, και αντίστροφα. Χρειάζεται ευελιξία και κατανόηση από τον σύντροφό σου, τα παιδιά σου, τους συνεργάτες σου και τον εαυτό σου. Και να μείνει κάτι πίσω, θα το προλάβεις αργότερα. Και κάποιες φορές θα χωράνε μόνο τα σημαντικά, όχι όλα.
3) Δεν υπάρχουν συνταγές και κάθε γυναίκα έχει τη δική της ισορροπία για το πώς θα συνδυαστούν καριέρα, οικογένεια και προσωπική ζωή. Το μόνο σημαντικό είναι να αποφασίζει η κάθε γυναίκα με κριτήριο τον εαυτό της, και τη δική της οικογένεια και όχι με πρότυπο το πώς ισορροπούν οι άλλοι, ακόμα και αν οι «άλλοι» είναι η καλύτερή της φίλη, η αδερφή ή η μαμά της.