TITLIMG_20190716_183411

Women we trust | Παρέα με τα καναρίνια της Μαριάννας Κεττ

Στη σειρά Women we trust, η Άννα Μπουνάτσου συνομιλεί με νέες επιχειρηματίες που έφτιαξαν κάτι καινούριο από το μηδέν, με την πολύτιμη υποστήριξη του The People’s Trust. Αν θέλεις να μάθεις πώς φτιάχνεται μια επιχείρηση, ποια είναι τα εμπόδια που θα συναντήσεις, αν το επιχειρείν είναι για σένα και ποιος μπορεί να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις τις προκλήσεις που θα βρεις στο δρόμο σου, έλα να γνωρίσεις αυτές τις γυναίκες που κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα -και πιστεύουν ότι μπορείς να κάνεις κι εσύ το ίδιο.


Μπορεί η Μαριάννα Κεττ να βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη κι εμείς στην Αθήνα, όμως μπορέσαμε και μιλήσαμε μαζί της και είδαμε την όμορφη επιχείρησή της. Μάθαμε πώς μπορεί και συνδυάζει την επιχειρηματικότητα με τη μητρότητα και είδαμε το δικό της κατάστημα για κατοικίδια ως επιχείρηση και ως τρόπο ζωής. Μπορεί το Amil Pet Shop να μην έχει ολοκληρώσει ακόμα τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του, όμως η Μαριάννα μας διαβεβαίωσε πως καταφέρνει να είναι μαμά 3 παιδιών, να φροντίζει ένα σκύλο, ένα κουνέλι, καναρίνια, παπαγαλάκια, ενυδρεία κι έναν «πυγμάχο» που δε θέλει να αποχωριστεί με τίποτα. Και όλα αυτά σε μία επιχείρηση που ακόμα χτίζεται με πολλή δουλειά και μεράκι.

Είναι η πρώτη σου επιχειρηματική κίνηση αυτή;

Ναι. Προηγουμένως ήμουν καθηγήτρια γερμανικών. Δούλευα σε φροντιστήριο, μέχρι που ξεκίνησε την Α’ Δημοτικού ο μεγάλος μου γιος. Επειδή εκείνος πήγαινε στο σχολείο το πρωί κι εγώ στο φροντιστήριο το απόγευμα, υπήρχαν μέρες που δεν τον έβλεπα καθόλου. Έτσι λοιπόν σταμάτησα από το φροντιστήριο. Συνέχισα με κάποια ιδιαίτερα, μέχρι που σκεφτήκαμε με τον άντρα μου τι κοινό έχουμε, τι κοινό θα μπορούσαμε να κάνουμε, τι μας αρέσει. Το σκεφτόμασταν χρόνια και το κάναμε τώρα.

Μαντεύω ότι το κοινό σας ενδιαφέρον είχε να κάνει με τα ζώα. Σωστά;

Ακριβώς. Εγώ αρχικά ήθελα να κάνω κάτι άλλο, αλλά δεν γινόταν. Ήθελα να δημιουργήσω ένα χώρο για τα αδέσποτα, να έχω μέσα γιατρούς και τα λοιπά. Αλλά θα έπρεπε να είμαι εκατομμυριούχος για να το κάνω αυτό. Βλέπεις από κάπου πρέπει να ζεις κι από κάπου να κερδίζεις χρήματα για φροντίζεις κάτι τέτοιο. Δεν γίνεται έτσι απλά.

Έχοντας εμπειρία και από τα δύο, προτιμάς την επιχειρηματικότητα ή τη μισθωτή εργασία;

Σίγουρα εδώ αισθάνομαι ότι είναι κάτι δικό μου. Πως ό, τι κάνω το κάνω με αγάπη. Και προσπαθώ να το κάνω με το δικό μου γούστο. Εντάξει όχι μόνο με το δικό μου (γέλια). Μου αρέσει που ασχολούμαι. Φυσικά έρχομαι με άλλη διάθεση. Όχι πως όταν ήμουν μισθωτή δεν είχα καλή διάθεση. Αλλά επειδή το κατάστημα αυτό είναι κάτι που έχω μαζί με τον άντρα μου, είναι διαφορετικό. Έχουμε κάτι κοινό πέρα από τα παιδιά μας. Πολλοί μας έλεγαν ότι θα μας βγει σε κακό. Αλλά εγώ νομίζω ότι μας βγαίνει σε πολύ καλό. Βέβαια όταν είσαι μισθωτός, τουλάχιστον στις δουλειές όπου ήμουν κι εγώ κι άντρας μου, ξέρεις ότι κάθε μήνα έχεις ένα σίγουρο και σταθερό εισόδημα. Μόνο γι’ αυτό θα ήθελε ο άντρας μου να έχει ακόμα τη δουλειά του, για να νιώθω μια παραπάνω σιγουριά, πως ό, τι και να γίνει ένας μισθός θα μπει στο σπίτι. Ευτυχώς όμως τα πράγματα πάνε καλά.

Τι είναι το πιο εύκολο και το πιο δύσκολο στη δική σου επιχείρηση;

Το πιο εύκολο για μένα είναι, νομίζω, η επικοινωνία με τον κόσμο. Πιστεύω ότι σε αυτό το κομμάτι τα πηγαίνω καλά. Παίζει ρόλο το ότι δουλεύω σε κάτι δικό μου, οπότε δεν έχω το άγχος να μην κάνω κάτι λάθος. Δεν θα με επιπλήξει κανείς. Το επικοινωνιακό όμως κομμάτι μου βγαίνει αρκετά εύκολα. Δεν φεύγει πελάτης από εδώ χωρίς να πάρει κάτι. Ακόμα και να μην έχω ακριβώς αυτό που θέλει, θα προσπαθήσω να τον πείσω, με το δικό μου τρόπο, όχι πιεστικά, να πάρει αυτό που έχω. Δυσκολεύομαι μόνο με το ότι έρχονται πωλητές και δεν μπορώ να λέω όχι. Θέλω σε όλους να λέω ναι. Θέλω να παίρνω τα πάντα. Είναι ένα θέμα αυτό και μια δυσκολία για μένα.

Πριν ξεκινήσετε, φοβόσουν;

Όχι. Ένας πωλητής που είχε έρθει μας είχε πει «ή τρελοί είστε ή παλικάρια, που ανοίγετε μαγαζί τέτοια εποχή και σε μία περιοχή που έχει άλλα δύο ίδιου τύπου καταστήματα». Και βλέποντας το μαγαζί πώς εξελίσσεται, τελικά μας είπε «είστε και τρελοί και παλικάρια». Πήραμε και την επιδότηση από το The People’s Trust, οπότε ένιωθα μια ασφάλεια. Επίσης είχα και χρόνο, τον οποίο μπόρεσα και επένδυσα. Ένας ακόμα λόγος που δεν φοβήθηκα ήταν ότι ο άντρας μου ήταν από την αρχή πολύ θετικός. Εγώ είχα πάντα τις ερωτήσεις μου, αλλά εκείνος ήταν του στιλ «μην έχεις άγχος, όλα θα πάνε πάρα πολύ καλά». Εγώ του έλεγα «μη λες θα πάνε πάρα πολύ καλά. Ελπίζουμε και δίνουμε ένα περιθώριο». Τελικά όμως πήγαν όλα πολύ καλά.

Το The People’s Trust πώς το βρήκατε;

Το βρήκαμε μέσω της κουνιάδας μου, η οποία δούλευε σε μία βιοτεχνία και είχε κι εκείνη κάποια σχέδια. Έκανα την αίτηση πέρυσι το Μάρτιο και μέσα σε δύο μήνες βγήκε η απόφαση. Δεν μπορούσαμε, όμως, ακόμα να ξεκινήσουμε κάτι τέτοιο, δεν είχαμε την οικονομική δυνατότητα. Οπότε κάναμε την αίτηση ξαφνικά, εγκρίθηκε και λέμε «τώρα τι γίνεται; Ξεκινάμε». Κι έτσι ξεκινήσαμε να το στήνουμε.

Υπήρξε κάποια στιγμή που σκέφτηκες να τα παρατήσεις;

Όχι, δεν έχει έρθει ακόμη μια τέτοια στιγμή και δεν θέλω να τη ζήσω. Θέλω να κρατήσω αυτό που έχω, γιατί μέχρι στιγμής όλα πάνε μόνο καλύτερα, από όλες τις απόψεις. Βλέπω πώς εξελίσσεται -αν σου δείξω φωτογραφία πώς ήταν στην αρχή και πώς τώρα, θα το καταλάβεις κι εσύ. Γιατί ό,τι βλέπεις μετά από αυτό, βγήκε από αυτό. Ό,τι παραπάνω βλέπεις σε αυτό βγήκε μέσα από αυτό που υπήρχε στην αρχή.

Τι συμβουλή θα έδινες σε κάποια που θα ήθελε να ξεκινήσει τώρα τη δική της επιχείρηση;

Να μη φοβάται. Να είναι θετική. Να χαμογελάει. Να μην το βάζει κάτω, να μην αγχώνεται. Να ψάχνεται. Να κατέχει το αντικείμενό της. Να ξέρει πέντε πράγματα. Επίσης να γνωρίζει ότι μια επιχείρηση χρειάζεται χρόνο. Στη δική μου περίπτωση, πέρα από τις ώρες που λειτουργεί το κατάστημα, χρειάζεται να περνάω πολλές ώρες στα τηλέφωνα για παραγγελίες και 1002 πράγματα. Γενικά χρειάζεται να θέσει τις προτεραιότητές της. Για εμένα που έχω οικογένεια, έρχονται πρώτα τα παιδιά και μετά η επιχείρησή μου. Το νοικοκυριό, ας πούμε, μπαίνει στο τέλος. Πρέπει να δεχτεί ότι ο χρόνος της θα είναι περιορισμένος., γιατί γενικά χρειάζεται και πολλή έρευνα. Και το πιο σημαντικό, αν έχει παιδιά, είναι ότι χρειάζεται κάποια βοήθεια. Εγώ είμαι τυχερή και έχω τη βοήθεια που χρειάζομαι στο σπίτι.

Αν γύριζες πίσω θα έκανες κάτι διαφορετικά;

Όχι. Ούτε τα λάθη, ούτε τα σωστά. Εμπειρίες είναι αυτά στη ζωή. Αν δεν τολμήσεις, δεν μπορείς να ξέρεις. Ακόμη και λάθη που έχω κάνει, έμαθα από αυτά και απλά δεν θα τα ξανακάνω.

Ως γυναίκα επιχειρηματίας σε αυτό το χώρο, έχεις συναντήσει κάποια διάκριση, θετική ή αρνητική;

Μου έχει πει πελάτισσα, μία περίοδο που έλειπα από το μαγαζί δύο βδομάδες λόγω γρίπης, «Μαριάννα, δεν γίνεται, πρέπει να είσαι εδώ. Άλλο το γυναικείο μυαλό. Εσύ πρέπει να είσαι εδώ». Οπότε έχω το δικό μου κοινό. Ακόμη και οι πωλητές παίρνουν εμένα, όχι τον σύζυγό μου. Δεν κάνουν διακρίσεις, βέβαια, είναι η αλήθεια. Αντίθετα, σε φροντιστήριο που εργαζόμουν, δεν ήθελαν καθηγητές άντρες. Αυτό ήταν θέμα. Ήθελαν να είμαστε μόνο γυναίκες. Το θεωρούσαν σημαντικό, πιο μαμαδίστικο. Ήμουν απλά τυχερή.


Σχετικά με το The People’s Trust

Το The People’s Trust, είναι ένας ιδιωτικά χρηματοδοτούμενος, μη κερδοσκοπικός οργανισμός που υποστηρίζει νεοσύστατες και υφιστάμενες μικρές επιχειρήσεις όλων των κλάδων, παρέχοντας μικροχρηματοδότηση μέχρι το ποσό των €10.000 και δωρεάν υπηρεσίες επιχειρηματικής ανάπτυξης. Όραμά του, να συμβάλει στη μείωση της ανεργίας στην Ελλάδα μέσω της ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας. Για το λόγο αυτό, προσφέρει στους επιχειρηματίες του αύριο τα εφόδια που χρειάζονται για να μετατρέψουν τις ιδέες τους σε βιώσιμες επιχειρήσεις. Αναζήτησε περισσότερες πληροφορίες στο https://www.thepeoplestrust.org/.